minicik bir ritm...
zaman tünelinde yaşanan yolculuklar
anlamlandıramadığım
göremediğim
yaşanmış ne çok mutluluklar
baktığımda
elimde kalan buruk bir tebessüm halbuki
bunları sen yaşadın diye hatırlatmak istercesine
tuhaf zamanlar bunlar
tek kişilik kalkanların içinde sıkışılan zamanlar
buruk hüzünler
gereksiz duygulanımlar
gittikçe güçlendirilen kalkanlar
ne gereği var ki
uzaklaşmış hayatlara ya da farklı dünyalara dair
hayaller kurmanın..
yorgunluk belki de
neye dair olduğu bilinmeyenlerden hem de..
bildiğim tek şey var
korkuyorum.
duymaktan görmekten
korkuyorum...
beni korur musun?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder