düşünmeden konuşabilir miyiz?

bugün düşünmeden konuşayım istedim. gördüm ki insanlar duymaz olmuş gerçekleri. gözlere anlatmak lazımmış bazı şeyleri. önce hızlı adımlarla ama geçersiz bahanelerle gelip aynı hızla gitmeyi bilenlere el salladım, iliştirdiğim minik tebessümle sıradanlığını haykırırken yüzüne. sonra yanımda olanlara çevirdim yüzümü, kocaman gülümsemeyle baktım onlara. sanırım insanlara değerlerini anlatmanın "basit bir mimikten" ibaret olduğunu öğrendim